Kribkes……
We hebben dit weekeinde stil gestaan bij de vele kinderen van wie we afscheid hebben moeten nemen. Wereldlichtjesdag. Bij het Afscheidshuis Boxtel zijn veel fakkels aangestoken. Warme vlammen die ervoor zorgen dat we hen nooit vergeten. Op de voorkant van het Afscheidshuis Boxtel werd een brandende kaars geprojecteerd. Dat levende vlammetje was ook voor hen die hun kind verloren zijn. Die ouders in Oekraïne die afscheid hebben moeten nemen van hun kind. Door een zinloze en onbegrijpelijke oorlog. Stil staan bij de ouders in de Verenigde Staten. Je brengt je kind ’s morgens naar school, zonder te weten dat ze niet meer thuis zullen komen. Stil staan bij de ouders die met hun kinderen op de vlucht zijn geslagen. Weg van hun vertrouwde omgeving. In een onzekere, donker en koude nacht. Op zoek naar warmte. Op zoek naar veiligheid.
Dat op zoek gaan naar een warme veilige plek. Dat is toch iets van kerst. Ja dat klopt. Dat horen we in het kerstverhaal. Er is geen enkel verhaal uit de bijbel wat zo bekend is bij zoveel mensen. Pasen, we weten nog wel een beetje waar het over gaat. Pinksteren blijkt dit jaar een van de meest gebruikte zoekwoorden op Google te zijn. Het kerstverhaal, daar weten we wat meer van.
Terwijl het maar in een evangelie, dat van Lucas, staat. Lucas was een arts. Iemand die tussen de mensen leefde. Iemand die de pijn en zorgen wilde verlichten. Zijn verhaal gaat over een bijzonder kindje met een bijzonder leven. Daarom zijn er ook veel verwijzingen te vinden naar het verdere leven van Jezus. De eerste mensen die bij hem op bezoek kwamen waren de herders uit het veld. De gewone mens. De drie koningen met hun dure geschenken komen als laatste. Jezus werd geboren in een stal in de koude nacht, met alleen de warmte van de dieren. Ze hadden geen mandje voor hem en legde hem in een houten voederbak. Dit hout wat diende als bedje is ook de verwijzing naar het hout van het kruis waaraan Jezus zou sterven. Geboren worden op deze aarde, liggend in een houten kribje. Afscheid nemen van deze wereld, hangend aan het houten kruis. Leven en dood in een verhaal.
Ik hoor u al denken. O ja, maar al die kerstbomen en lichtjes. Wat heeft dat met kerstmis te maken? Nou de kerstboom komt in het kerstverhaal helemaal niet voor. Die boom heeft te maken met een feest van onze voorouders, de Germanen. Een reden om goed te feesten. Ze vierden in december de kortste dag van het jaar. De zon gaat langer schijnen. Het zou warmer worden (!!!!!) Om dat te vieren werd een ‘groene’ dennenboom volgehangen met lekkere dingen. Dus wanneer je een rode kerstbal in de boom hangt. Dat was toen de appel. Ook een leuk idee. De kerstboom versieren met lekkere dingen en dan de boom leeg eten.
We worden op dit moment overspoeld met mooie reclame filmpjes over het kerstgevoel. Over samen zijn, samen eten. Vond het toch mooi dat er een reclame is (mag de naam niet noemen) waar even wordt stil gestaan bij iemand die niet bij dat kerstdiner zal zijn. Zeker in deze maand. Waar het gemis van iemand, van wie we afscheid hebben moeten nemen, soms extra voelbaar is. Daar staat die lege stoel. Een plekje minder aan de kersttafel. Kan zijn dat je dit jaar afscheid hebt moeten nemen. Kan zijn dat het enkele jaren geleden is of zelfs vele jaren. Dat lege plekje gaat nooit weg. Zeker nu met kerst is het fijn om de vele herinneringen te delen. De herinnering levend te houden.
Daarom organiseren wij een kerst rouwwandeling. Dit keer in Liempde. Het hele dorp is weer ver(led)licht en overal staan kribkes. Heel modern, tot de klassiek zoals ze bij veel mensen thuis staan. Of nog op zolder in een vergeten doos. Levensgroot tot heel erg klein. Gemaakt van verschillende materialen. Soms met heel veel lichtjes. Soms moet je ze zoeken. Kribkes die verbazen, verwonderen. Je laten lachen, of nadenken. We lopen de blauwe route. Wandelen, kijken, bewonderen en vertellen. Vertellen over verdriet. Vertellen over de gelukkige momenten. Vertellen over gemis.
Dit keer begint de kerst rouwwandeling, 28 december om 10.00 uur, bij het Afscheidshuis Liempde, Nieuwstraat 8 in Liempde. Na afloop zal daar koffie, warme snert en roggebrood met spek klaarstaan. Samen eten, napraten, delen en meenemen. Wil je wel doorgeven wanneer je mee wilt wandelen. Dan weten we hoeveel snert en roggebrood we moeten maken. (Is toch ook iets typisch liemps…..)
De kerstgedachte. Geven van hoop, warmte, gezelschap, gezelligheid en aandacht voor elkaar. Vooral een luisterend oor…. Opgeven kan mij, Willemijn Bakx. Via een mailtje naar
info@bakx-uitvaartzorg.nl. Je kunt ook bellen of een appje sturen via 06 29 17 64 37.
Fijn wanneer je komt.
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
info@bakx-uitvaartzorg.nl
info@bakxafscheidshuizen.nl
