In het stille licht
In het stilte licht…
December… het is alsof de wereld in deze maand een andere adem heeft. Alsof alles iets stiller wordt, iets trager, alsof we onbewust ruimte maken voor wat ons raakt. De lucht is kouder, maar de lampjes lijken juist warmer te branden. Het is de maand van lichtjes, van warmte, van samen zijn. De maand waarin families samenkomen, waarin huizen voller worden en harten soms nog voller.
Voor velen is december een schatkist vol jeugdherinneringen. Het kerstgevoel begint meestal vroeg: het kraken van een oude kerstplaat, de geur van dennennaalden die nog lang in huis blijft hangen, slingers die elk jaar dunner lijken maar toch dezelfde magie dragen. Cadeautjes onder de boom, de spanning van kerstvakantie, de tafel die altijd nét iets te vol stond, het lachen van mensen die nu misschien niet meer naast ons zitten. Kerst was een wereld waarin alles zachter leek, veiliger, lichter.
Maar naarmate de jaren zich opstapelen, verandert dat gevoel. Kerst blijft warm, maar het wordt ook dieper. Het wordt een moment van stil terugkijken op het jaar dat achter ons ligt. Een jaar dat gevuld is met mooie momenten die licht gaven, kleine wondertjes soms, maar ook met dagen die zwaar waren. Momenten van gemis, van zorgen, van afscheid. Alsof december een spiegel voorhoudt waarin alles tegelijk te zien is: het geluk én het gemis, het licht én de schaduw.
Voor mij gaat kerst steeds meer over dat laatste. Over de mensen die we moeten missen. Het lege plekje aan de tafel dat nooit helemaal leeg voelt. De stoel waarvan je precies weet hoe hij klonk wanneer die naar achter werd geschoven. De foto die je even aanraakt, de bril die ernaast ligt alsof hij zo weer opgezet kan worden. De stilte die valt wanneer je hun naam denkt in plaats van uitspreekt. In december komen ze dichterbij, niet om verdriet te brengen, maar omdat liefde in deze maand harder fluistert. Ze zijn er, in herinneringen, in ogenblikken, in alles wat stil blijft als de wereld draait.
Kerst is ooit ontstaan uit een verhaal van een geboorte, een nieuw begin, maar voor veel mensen is het ook een tijd van bezinning geworden. Van dankbaarheid. Van kijken naar wie nog naast je zit. Van voelen wie je draagt en wie jou draagt. Het is de maand waarin we opnieuw ontdekken hoe bijzonder het is om samen te zijn, hoe waardevol het is om te geven, hoe fijn het kan zijn om te ontvangen.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan jou, aan iedereen die deze column jaar na jaar leest. Volgend jaar verschijnt hij online, op mijn website, LinkedIn, Facebook en Instagram. Een andere plek, maar dezelfde ziel. Want verhalen zijn niet gebonden aan papier, maar aan mensen.
En wie het fijn vindt elkaar echt even te zien: op 21 december staan wij op de kerstmarkt in Boxtel. Kom naar ons kraampje op de Markt. nummer B16 (voor huisnummer 9). Laten we samen stilstaan, terugdenken, en ik geef je graag een klein, eenvoudig maar oprecht kerstgeschenkje, met warmte gegeven.
Willemijn Bakx