Eeuwige rust

Eeuwige rust…

En dan is het zover. De vakantie komt eraan. We vragen aan elkaar: ‘waar ga jij naar toe?' Niet op vakantie gaan is op dit moment bijna een uitzondering. Iets waar je je ook voor moet verantwoorden. Ik ga bijvoorbeeld niet op vakantie. Nu leg ik vaak uit dat dit met mijn werk te maken heeft. Dat argument wordt ook, als vanzelfsprekend, geaccepteerd.

Maar goed, jullie gaan massaal op vakantie. Zoveel te regelen. Wie zorgt er voor de planten? Wie zorgt ervoor dat je geen uitpuilende brievenbus ziet? Kun je net zo goed een briefje aan de deur hangen: ‘beste inbreker, wilt u de deur goed afsluiten bij vertrek?’ Huisdieren mogen soms mee. Lust onze ‘Boris’ wel die Franse brokken? Laten we voor de zekerheid maar de Hollandse meenemen. Ervoor zorgen dat alle spullen voor de vakantie in huis zijn. Bij voorkeur in kleine verpakkingen. Vooral Norit. Dat eten in het buitenland is vaak niet wat onze Hollandse darmen aan kunnen. De garderobe. Kom je er op het laatste moment achter dat dat badpak toch echt niet meer past. Of niet meer kan. Vergeet de opladers niet en vooral ‘het mobieltje’. Koffers worden gepakt en gewogen.

Op naar Schiphol. Wanneer je gaat vliegen is de start van je vakantie al een gratis survivaldag. Telkens zit ik verbaasd en vol ongeloof te kijken naar de lange rijen op Schiphol. Het is heel verstandig om je ook hierop voor te bereiden. Hoe overleef ik Schiphol? De kans dat je met zorg ingepakte koffer niet op je vakantieadres aan zal komen is levensgroot. Nee, nog erger, de kans dat jíj niet op de vakantieadres aan gaat komen idem dito. Je moet er toch niet aan denken. Al die voorbereidingen. Al die voorpret en na zes uur Schiphol, ben je weer thuis. Gelukkig wel met je koffers…

Maar vakantie geeft ons een fijn gevoel en dus gaan we van het positieve uit. Veel mensen vinden de vakantie een tijd van helemaal niets doen. De totale rust. Nu zijn er (gelukkig) ook mensen die wel iets van een andere land willen zien. Kennismaken met een andere cultuur. Dat kan op heel veel verschillende manieren Ik wil daar toch een tip voor geven. Bezoek eens een kerkhof. Tja, nu zult u wel denken, wat is ze toch een volslagen vakidioot. Ja, dat ben ik!

Wanneer ik op vakantie ga bezoek ik altijd de kerk en het kerkhof. Dat vertelt namelijk heel veel over de plaats, de regio en eigenlijk ook het land. Er zijn veel beroemde kerkhoven, maar een springt er bovenuit. Dat is Père-Lachaise, in Parijs. Ik heb daar al dagen rondgelopen. Nog maar een klein gedeelte gezien. Dit kerkhof is een oase van rust en stilte. Hier liggen beroemdheden zoals Édith Piaf, Chopin, Karel Appel en Molière. Maar ook het graf van Oscar Wilde. Mis dan niet de vele rode lippen. Vrouwen willen zo laten zien hoe geweldig ze hem vinden. Een belevenis is het graf van Allan Kardec. Wanneer je daar staat zie veel mensen in stilte het graf aanraken. Vaak met twee handen en zo lang stil blijven staan. Stomverbaasd stond ik daarna te kijken. Het was zelfs dringen om de handen op de steen of het hek te kunnen plaatsen. Gelukkig had ik een handleiding gekocht. Het graf van Allan Kardec. De grondlegger van het spiritisme. De mensen die zijn graf aanraken hopen zo in contact met hem te komen.

Maar als je op Père-Lachaise bent mag je één graf nooit voorbij lopen. Dat is het graf van Jim Morrison van The Doors. Het is wel een graf dat je goed moet zoeken. Echt geloof mij, wanneer je geen plattegrond hebt kun je het bijna niet vinden. Een klein graf. Een eenvoudige steen. Zonder een echt pad ernaartoe. Verscholen tussen andere grote stenen. Alleen de graffiti zal je laten zien dat dit zijn graf is. Het is stil, soms hoor je zijn muziek. Daar zitten mensen rustig te roken. De geur volgen kan soms ook wel handig zijn. Voor de wat oudere mensen, van mijn leeftijd, is het graf van Jim Morrison een begrip. Een plaats waar eigenlijk iedereen eens in zijn of haar leven geweest moet zijn. De herdenking van een begaafde muzikant. De plek die laat zien dat hij niet vergeten zal worden. Dat zijn levensvisie, zijn muziek blijft voortbestaan.

Ondanks zijn grootste hit: ‘This is the End’.

Bezoeken van een kerkhof. Het bezoeken van een gedenkplekje. Of het nu beroemde mensen zijn die daar liggen, of iemand die voor jou belangrijk en onmisbaar is. Een gedenkplekje is een plekje met zijn of haar naam. Een plek die ons herinnert aan zijn of haar bestaan.

Eeuwige rust, tussen de bomen. Toch bijzonder wanneer je op een kerkhof loopt is het bijna altijd stil. Je hoort de vogels. In de verte een auto. Je hoort de bladeren zachtjes ritselen in de wind.
De eeuwige nagedachtenis, de eeuwige rust.

Willemijn Bakx
0629176437
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl