Corona Boerka

Een dikke maand geleden was het corona virus vaag en ver weg. Op dit moment is het het gesprek van de dag. Speciale nieuwsberichten, informatieprogramma’s en vele adviezen. Vaak je handen wassen, niezen in je elle boog en afstand houden van iemand die niest of hoest. Klinkt simpel, toch…..?

Maar als uitvaartbedrijf moeten je wel voorbereid zijn. Ik zag op het nieuws dat de mondkapjes in China schaars werden en ik dacht: meteen regelen. De volgende dag stond ik bij de kassa van een grote discountwinkel, met 50 mondkapjes en 4 dozen handschoenen. Ik had alle mondkapjes meegenomen die er in de winkel waren. De caissière keek mij kort aan. Ik reageerde niet, had ook een houding aangenomen dat dit heel normaal en vanzelfsprekend was. Keek vooral niet naar de rij mensen achter mij……..

Nu is deze situatie voor mij als uitvaartbegeleidster niet helemaal vreemd. Heb al twee keer te maken gehad met de MRSA Bacterie. Daarvoor gelden natuurlijk ook werk protocollen. Allemaal handschoenen, mondkapjes, waterdichte schorten, veiligheidsbrillen. Als een paar ruimtemensen waren we bezig met de verzorging. Dus ik nam contact op met mijn leveranciers en binnen aan paar dagen had ik alles, in groot volume, binnen. Nu sta ik in de deuropening, met een rustig en tevreden gevoel, naar mijn ‘magazijn’ te kijken.

Nou blijkbaar hou ik ervan om driedubbel voorbereid te zijn. Alles netjes in dozen: mondkapjes, handschoenen, waterdichte schorten, veiligheidsbrillen, grote flacons desinfecterend  middel, ook in handige klein verpakking, desinfecterende schoonmaakmiddelen, duizend afzonderlijk verpakte hygiënische doekjes, hygiënische bodyhoezen…… En ik vraag mij (geheel overbodig) af: overdrijf ik niet…..? Dat maakt niet uit.

Een goed bedrijf is op de toekomst voorbereid.

Spullen aanschaffen dat lukt wel, maar is dat wel voldoende? Wanneer ik een familie begeleid met het afscheid ontmoet ik in korte tijd heel veel verschillende mensen. Hoe weet ik nu of iemand besmet is of niet. Ik mag deze vraag niet eens stellen, AVG-wetgeving. En er is nu ook een gewone griepepidemie. Protocollen genoeg, maar die gaan alleen maar over de verzorging van een overledene.

Ik wilde toch weten wat wel en niet mag en belde met het RIVM. Op mijn vraag of een afscheidsbijeenkomst met 300 gasten die verdrietig zijn, elkaar troosten, dicht bij elkaar zitten verstandig was, bleef het heel stil aan de andere kant van de lijn. Ze moesten even overleggen….. Nee, die informatie had men niet voor mij. De familie mocht zelf beslissen of men dit wilde. Gasten konden zelf uitmaken om naar de afscheidsbijeenkomst gaan of niet.

Toch ook maar even met het crematorium gebeld. Nee, gewoon de hygiënische adviezen op volgen. “Werkelijk”, reageerde ik, “als jullie maar niet met van die mondkapjes en handschoenen rondlopen. Dat ziet er niet uit”.
Daar was men het (gelukkig) helemaal met mij eens.

Ik sta nog steeds in de deuropening naar mijn ‘magazijn’ te kijken. Eerst eens passen. Even later kijk ik naar een volledig onherkenbaar persoon in de spiegel. Een flapperend geel, zeer oversized schort. Witte overal, mondmasker en handschoenen. Na een moment vol verbazing barst ik in lachen uit. Wat een vormloos gedrocht staat daar. Ik kan me niet goed bewegen. Zo kan ik toch niet bij familie binnenkomen, geen gezicht.

Ik probeer het wat mooier te maken met een hoofddoek, maar dat is geen verbetering. Kijk nog eens in mijn kast. Daar ligt een klein tasje met de oplossing. Ik heb ooit van een collega een originele Afghaanse boerka gekregen. Nou, dat is volledig bedekkend. Het is ook gemaakt van synthetisch materiaal. Daar komt geen vocht, maar ook geen lucht doorheen. Maar het kan er wel mooier uitzien als die ruimtepakken.

Een corona boerka, een covid-19 dresscode. Daarbij is deze boerka feloranje. Dat is de bedrijfskleur van mijn AfscheidsHuis in Liempde.  Ik trek de Corona Boerka aan en kijk weer in de spiegel. Het lijkt wel een tipi.  Nee, dit is het ook niet.

Beide varianten zien er niet uit en zijn zeker niet geschikt voor mijn werk. Ik ben onherkenbaar en dat geeft te veel afstand. Ik moet gewoon wat meer mijn handen wassen. Er zijn veel mensen besmet, maar velen merken het niet eens, omdat ze een lichte variant hebben. En hoeveel mensen zijn al genezen?

Mijn taak is om mensen begeleiden met het afscheid, er voor ze te zijn. Dat is toch belangrijker? Dus ik ga het advies opvolgen dat ik van verschillende kanten kreeg. Mensen zelf laten beslissen, ik pas mij aan.

In mijn fantasie zag ik het toch even voor me.
Een aula met 300 gasten, mannen en vrouwen, in vele kleuren (corona) boerka’s.

Ik glimlach weer, het is science fiction en gelukkig maar……

Willemijn Bakx

www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.afscheidshuisliempde.nl
06 29 17 64 37