Afscheidskamer nieuwe stijl......
Afscheidskamer nieuwe stijl…
Naarmate je ouder wordt praat je meer over vroeger. Natuurlijk logisch, dan heb je ook meer vroeger. Een vaak gehoorde opmerking is dan: ‘Vroeger was alles beter’. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Stel je eens voor te leven zonder internet, mobiele telefoon en streamen. Nadenken of praten over vroeger zorgt vaak voor vergelijken. Afscheid nemen was vroeger ook heel anders. Toen kenden we bijvoorbeeld ‘het aanzeggen’. Dat betekent dat iemand uit de buurt, een familielid of een vriend de hele straat doorliep. Huis na huis kwam men dan ‘aanzeggen’ (vertellen) dat iemand overleden was. Dit zorgde ervoor dat iedereen persoonlijk op de hoogte werd gebracht. Ik heb ook wel eens het verhaal gehoord dat de ‘aanzegger’ een bedankje kreeg. Bij ieder huis waar hij kwam, kreeg hij een borreltje. Ik weet niet of dat waar is. Kan ook een Liempdse gewoonte zijn. Wanneer er dus veel mensen in de straat woonden werd het steeds gezelliger, of niet…
Vroeger was er altijd een thuisopbaring. Dat kon ook niet anders. Een rouwcentrum, rouwkamer of Afscheidshuis bestond nog niet. Opbaren gebeurde in de ‘Goei Kamer’. Dat was eens speciale kamer in huis. In mijn herinnering stond daar een grote tafel met stoelen, een massief eikenhouten kast met het goei servies en altijd een zwaar Perzisch kleed op de tafel. Dat vond ik verschrikkelijk, het kriebelde en je glas wiebelde en leek ieder moment om te vallen. De goei kamer was eigenlijk voor mij, als kind, verboden gebied. Deze kamer rook ook altijd heel raar. Het was daar koud en ongezellig. Duidelijk een kamer die bijna nooit gebruikt werd. Alleen wanneer mijnheer pastoor, de burgemeester, de dokter of andere belangrijke mensen kwamen, ging men daar zitten. Voor een opbaring werd de tafel opzij gezet of helemaal weggehaald. Daar stond de kist. De gordijnen waren altijd dicht.
Deze vorm van opbaren is door de jaren heen (gelukkig) wel veranderd. Niet dat ik hiermee wil zeggen dat het vroeger fout was, integendeel. Tegenwoordig heeft de familie een keuzemogelijkheid. Persoonlijke wensen waren er toen minder. Bijna alle uitvaarten waren vrijwel hetzelfde. Nu kan iedere familie een afscheid samenstellen dat bij ze past. Want ieder afscheid blijft toch persoonlijk... Dit zorgt wel voor meer organisatie. De tijd tussen het overlijden en de afscheidsbijeenkomst is nu toch wel 5/6/7 dagen of meer. Ook opbaren is niet meer in de ‘goei kamer’. De meeste huizen hebben ook geen ‘goei kamer’ meer. Of het is niet echt mogelijk om thuis op te baren. De afgelopen decennia jaren is het thuis opbaren minder geworden. Dit heeft geleid tot de mogelijkheid om gebruik te maken van een Afscheidskamer of een Afscheidshuis. Dat vind ik een goede ontwikkeling. We leven in een samenleving waarbij het maken van een eigen keuze wordt gestimuleerd. Dus ook bij de vormgeving van een eigen afscheid. Want het gaat niet meer alleen om de afscheidsbijeenkomst. Ook de opbaring en de mogelijkheid om persoonlijk afscheid te nemen krijgt een eigen invulling.
Dit wil ook zeggen dat rouwbezoek van vroeger, iedereen kwam persoonlijk even kijken, verandert. Een rouwbezoek heeft nu vaak ook de functie van samen rouwen. Samen verwerken. Samen aan elkaar verhalen vertellen, herinneringen ophalen. Dat doe je dan ook liever in een meer huiselijke, warme ruimte. Daarom ben ik ook begonnen met de afscheidshuizen. Afscheidshuis Boxtel en Afscheidshuis Liempde zijn bijna een eigen ‘huisje’. Een ruimte met een zithoek, eethoek, tv en geluidsinstallatie, opbaarruimte en een volledig ingerichte keuken. De familie krijgt hiervan de sleutel. De overledene verblijft in deze (eigen) ruimte. De familie kan daar naartoe op ieder moment. Er hoeven geen afspraken gemaakt te worden. Men bepaalt zelf wanneer en met wie ze daar samen willen komen. Soms heb ik een opbaring in een Afscheidshuis waar enkele familieleden komen. Soms heb ik een opbaring waar de familie, bij wijze van spreken, er woont. De dominodozen lagen in de container. Prima, mag allemaal.
Ben ook heel trots dat ik nu ook de mogelijkheid kan aanbieden van een rouwkamer. Ik vond dit niet zo'n fijn woord. Ik noem het daarom een Afscheidskamer. Deze is bedoeld voor families die wel op afgesproken tijden afscheid willen nemen. Dus rouwbezoek. In een huiselijke, warme sfeer.
De Afscheidskamer Boxtel (rouwkamer) heeft een eethoek, zithoek, tv en geluidsinstallatie, opbaarruimte en volledig ingerichte keuken. Samen napraten. Herinneringen ophalen. Foto’s kijken. Filmpjes kijken. Daar krijgt men ook de tijd voor. De Afscheidskamer Boxtel is standaard beschikbaar voor 1,5 uur en deze bezoektijd kan uitgebreid worden. Ook is de keuken voorzien van koffie, thee, limonade, koekjes, cakejes en snoepjes. Families gaven vaak aan dat ze het vervelend vonden om dit zelf allemaal te regelen. Dat hoeft ook niet, dat doen wij voor u.
Rouwbezoek nieuwe stijl. Vroeger was het ook mooi en wisten we niet beter. Nu is het gelukkig anders en daar zijn veel mensen heel blij mee. Bij rouwbezoek nieuwe stijl staat het samen zijn, samen beleven, samen afscheid nemen voorop.
Zo zie je maar, verandering kan ook goed zijn. Soms een verbetering...
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl
Naarmate je ouder wordt praat je meer over vroeger. Natuurlijk logisch, dan heb je ook meer vroeger. Een vaak gehoorde opmerking is dan: ‘Vroeger was alles beter’. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Stel je eens voor te leven zonder internet, mobiele telefoon en streamen. Nadenken of praten over vroeger zorgt vaak voor vergelijken. Afscheid nemen was vroeger ook heel anders. Toen kenden we bijvoorbeeld ‘het aanzeggen’. Dat betekent dat iemand uit de buurt, een familielid of een vriend de hele straat doorliep. Huis na huis kwam men dan ‘aanzeggen’ (vertellen) dat iemand overleden was. Dit zorgde ervoor dat iedereen persoonlijk op de hoogte werd gebracht. Ik heb ook wel eens het verhaal gehoord dat de ‘aanzegger’ een bedankje kreeg. Bij ieder huis waar hij kwam, kreeg hij een borreltje. Ik weet niet of dat waar is. Kan ook een Liempdse gewoonte zijn. Wanneer er dus veel mensen in de straat woonden werd het steeds gezelliger, of niet…
Vroeger was er altijd een thuisopbaring. Dat kon ook niet anders. Een rouwcentrum, rouwkamer of Afscheidshuis bestond nog niet. Opbaren gebeurde in de ‘Goei Kamer’. Dat was eens speciale kamer in huis. In mijn herinnering stond daar een grote tafel met stoelen, een massief eikenhouten kast met het goei servies en altijd een zwaar Perzisch kleed op de tafel. Dat vond ik verschrikkelijk, het kriebelde en je glas wiebelde en leek ieder moment om te vallen. De goei kamer was eigenlijk voor mij, als kind, verboden gebied. Deze kamer rook ook altijd heel raar. Het was daar koud en ongezellig. Duidelijk een kamer die bijna nooit gebruikt werd. Alleen wanneer mijnheer pastoor, de burgemeester, de dokter of andere belangrijke mensen kwamen, ging men daar zitten. Voor een opbaring werd de tafel opzij gezet of helemaal weggehaald. Daar stond de kist. De gordijnen waren altijd dicht.
Deze vorm van opbaren is door de jaren heen (gelukkig) wel veranderd. Niet dat ik hiermee wil zeggen dat het vroeger fout was, integendeel. Tegenwoordig heeft de familie een keuzemogelijkheid. Persoonlijke wensen waren er toen minder. Bijna alle uitvaarten waren vrijwel hetzelfde. Nu kan iedere familie een afscheid samenstellen dat bij ze past. Want ieder afscheid blijft toch persoonlijk... Dit zorgt wel voor meer organisatie. De tijd tussen het overlijden en de afscheidsbijeenkomst is nu toch wel 5/6/7 dagen of meer. Ook opbaren is niet meer in de ‘goei kamer’. De meeste huizen hebben ook geen ‘goei kamer’ meer. Of het is niet echt mogelijk om thuis op te baren. De afgelopen decennia jaren is het thuis opbaren minder geworden. Dit heeft geleid tot de mogelijkheid om gebruik te maken van een Afscheidskamer of een Afscheidshuis. Dat vind ik een goede ontwikkeling. We leven in een samenleving waarbij het maken van een eigen keuze wordt gestimuleerd. Dus ook bij de vormgeving van een eigen afscheid. Want het gaat niet meer alleen om de afscheidsbijeenkomst. Ook de opbaring en de mogelijkheid om persoonlijk afscheid te nemen krijgt een eigen invulling.
Dit wil ook zeggen dat rouwbezoek van vroeger, iedereen kwam persoonlijk even kijken, verandert. Een rouwbezoek heeft nu vaak ook de functie van samen rouwen. Samen verwerken. Samen aan elkaar verhalen vertellen, herinneringen ophalen. Dat doe je dan ook liever in een meer huiselijke, warme ruimte. Daarom ben ik ook begonnen met de afscheidshuizen. Afscheidshuis Boxtel en Afscheidshuis Liempde zijn bijna een eigen ‘huisje’. Een ruimte met een zithoek, eethoek, tv en geluidsinstallatie, opbaarruimte en een volledig ingerichte keuken. De familie krijgt hiervan de sleutel. De overledene verblijft in deze (eigen) ruimte. De familie kan daar naartoe op ieder moment. Er hoeven geen afspraken gemaakt te worden. Men bepaalt zelf wanneer en met wie ze daar samen willen komen. Soms heb ik een opbaring in een Afscheidshuis waar enkele familieleden komen. Soms heb ik een opbaring waar de familie, bij wijze van spreken, er woont. De dominodozen lagen in de container. Prima, mag allemaal.
Ben ook heel trots dat ik nu ook de mogelijkheid kan aanbieden van een rouwkamer. Ik vond dit niet zo'n fijn woord. Ik noem het daarom een Afscheidskamer. Deze is bedoeld voor families die wel op afgesproken tijden afscheid willen nemen. Dus rouwbezoek. In een huiselijke, warme sfeer.
De Afscheidskamer Boxtel (rouwkamer) heeft een eethoek, zithoek, tv en geluidsinstallatie, opbaarruimte en volledig ingerichte keuken. Samen napraten. Herinneringen ophalen. Foto’s kijken. Filmpjes kijken. Daar krijgt men ook de tijd voor. De Afscheidskamer Boxtel is standaard beschikbaar voor 1,5 uur en deze bezoektijd kan uitgebreid worden. Ook is de keuken voorzien van koffie, thee, limonade, koekjes, cakejes en snoepjes. Families gaven vaak aan dat ze het vervelend vonden om dit zelf allemaal te regelen. Dat hoeft ook niet, dat doen wij voor u.
Rouwbezoek nieuwe stijl. Vroeger was het ook mooi en wisten we niet beter. Nu is het gelukkig anders en daar zijn veel mensen heel blij mee. Bij rouwbezoek nieuwe stijl staat het samen zijn, samen beleven, samen afscheid nemen voorop.
Zo zie je maar, verandering kan ook goed zijn. Soms een verbetering...
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl