Ladidie of Ladida
Ladidie of Ladida…
Je leest nu deze column en de kans is heel erg groot dat er op de achtergrond muziek te horen is. Waar je ook komt, bijna overal is muziek te horen. Ik bijvoorbeeld heb altijd muziek aanstaan. Nou ja, bijna altijd. Ik schakel de muziek uit wanneer de telefoon gaat. Ik heb een eigen smaak (Tribal Techno) en dat is niet geschikt als achtergrond muziek tijdens mijn werk... Of juist wel…
Maar goed. Welke muziek gebruikt wordt bij een afscheid heeft te maken met wat dan populair is. Nu is er soms muziek die we niet meer willen gebruiken. Het kan zijn dat de artiest iets gedaan heeft wat we niet goedkeuren. Soms moet je ‘wel afscheid nemen’. Maar over het algemeen kan alles. De lezers die meer op leeftijd zijn, herinneren zich allemaal het nummer van Mieke Telkamp ‘Waarheen, Waarvoor’. Een eenvoudig liedje met een eenvoudige tekst. Een nummer wat nu een beetje in het verdomhoekje zit. Ik zat aan tafel bij een familie, die aarzelend en bijna met schaamte vertelde dat moeder het nummer van Mieke Telkamp zo mooi vond. Alsof het nu niet meer gebruikt mag worden. Niets is minder waar.
Muziek waarmee we ons leven vullen geeft weer wat we voelen. Muziek voor een afscheidsbijeenkomst wordt gekozen omdat daar bijzondere herinneringen aan verbonden zijn. Het kan een nummer zijn dat de overledene heel mooi of heel belangrijk vindt. Het kan een nummer zijn dat laat horen wat de familie voelt. Het kan een nummer zijn dat op dat moment populair is bij een afscheidsbijeenkomst.
Ik weet nog dat de familie het nummer van Tina Turner ‘Simply the Best’ wilde gebruiken. Prachtig nummer met een tekst die er echt toe doet. Zeker bij dat afscheid. Ik kreeg dan ook de opdracht dat het nummer op vol vermogen gedraaid moest worden. Vooral voor de saxofoonsolo. Ik was het daar helemaal mee eens. Nu was deze dienst in de Lumen Zaal van Crematorium Rijtackers. Deze aula zit eigenlijk ook in de gang waar de rouwkamers zijn. Nou dat hebben we geweten. Het nummer op vol vermogen, ik voelde bijna de vloer mee dreunen. Heel langzaam ging de deur open en een medewerkster van het crematorium kwam binnengeslopen. Ze keek mij even aan, haalde haar wenkbrauwen op en liep naar de dame achter de muziekinstallatie. Bleek dat de muziek tot in de rouwkamers te horen was. Oei, niet aan gedacht. Sorry, maar gelukkig bleef het toch op een goed vermogen hoorbaar. De familie heeft verder niet echt gemerkt dat het volume een beetje omlaag ging...
Toch kan een muzieknummer soms tot discussie leiden. Ik zat bij de familie om de dienst door te spreken en toen werd er stellig en duidelijk gezegd dat een nummer niet mocht ontbreken. ‘Ik zal geen traan om je laten’ van Corry Konings. Dat nummer was het lievelingsnummer van meneer en daar heeft hij samen met zijn vrouw zo vaak op gedanst. Ik slikte even en vroeg voorzichtig of het wel zo verstandig was om dit tijdens een afscheidsbijeenkomst te laten horen. ‘O ja’, werd er meteen volmondig gereageerd. Dit nummer moest erin. Het bleef toch aan mij knagen. Een slapeloze nacht. De volgende dag had ik de tekst ter informatie geprint. De familie begon te lachen. Natuurlijk wisten ze wel wat de tekst van het nummer was. Maar het mocht niet ontbreken. Ik heb het nummer tijdens de dienst wel aangekondigd. Vertelde dat dit het lievelingsnummer van meneer was. Dat de tekst niet de boodschap was die hij de aanwezigen mee wilde geven. Of dat dit de wens van de familie was…
Maar soms komt een familie ook met een nummer dat ik zelfs vergeten was. Vroeger was er een dagelijks programma op de radio: Met het oog op morgen. Tussen 23.00 en 00.00 uur. Daarin werd de actualiteit van de dag besproken. Dat programma had een vaste begin- en eindtune. Het nummer van Reinhard Mey, ‘Gute Nacht Freunde’. De familie wilde graag met dit nummer de dienst afsluiten. Dat was voor mij echt een eye-opener. Ik weet dat niet veel mensen een Duitstalig nummer voor een afscheidsbijeenkomst kiezen, maar dit nummer is fantastisch. Zeker ook omdat de overledene een fanatiek roker was en graag kon genieten van een goed glas wijn.
Er is, in mijn ervaring, geen enkel afscheid zonder muziek. Muziek kan zo veelzeggend en toepasselijk zijn. Het kan net zoveel vertellen als een gedicht, een overdenking of herinnering. Een laatste nummer. Het laatste nummer. De afsluiting. Afscheid nemen en ook weer meenemen.
Ook voor deze column…
Gute Nacht Freunde
Es wird Zeit für mich zu gehen
Was ich noch zu sagen hätte
Dauert eine Zigarette
Und ein letztes Glas im Stehen
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl
Je leest nu deze column en de kans is heel erg groot dat er op de achtergrond muziek te horen is. Waar je ook komt, bijna overal is muziek te horen. Ik bijvoorbeeld heb altijd muziek aanstaan. Nou ja, bijna altijd. Ik schakel de muziek uit wanneer de telefoon gaat. Ik heb een eigen smaak (Tribal Techno) en dat is niet geschikt als achtergrond muziek tijdens mijn werk... Of juist wel…
Maar goed. Welke muziek gebruikt wordt bij een afscheid heeft te maken met wat dan populair is. Nu is er soms muziek die we niet meer willen gebruiken. Het kan zijn dat de artiest iets gedaan heeft wat we niet goedkeuren. Soms moet je ‘wel afscheid nemen’. Maar over het algemeen kan alles. De lezers die meer op leeftijd zijn, herinneren zich allemaal het nummer van Mieke Telkamp ‘Waarheen, Waarvoor’. Een eenvoudig liedje met een eenvoudige tekst. Een nummer wat nu een beetje in het verdomhoekje zit. Ik zat aan tafel bij een familie, die aarzelend en bijna met schaamte vertelde dat moeder het nummer van Mieke Telkamp zo mooi vond. Alsof het nu niet meer gebruikt mag worden. Niets is minder waar.
Muziek waarmee we ons leven vullen geeft weer wat we voelen. Muziek voor een afscheidsbijeenkomst wordt gekozen omdat daar bijzondere herinneringen aan verbonden zijn. Het kan een nummer zijn dat de overledene heel mooi of heel belangrijk vindt. Het kan een nummer zijn dat laat horen wat de familie voelt. Het kan een nummer zijn dat op dat moment populair is bij een afscheidsbijeenkomst.
Ik weet nog dat de familie het nummer van Tina Turner ‘Simply the Best’ wilde gebruiken. Prachtig nummer met een tekst die er echt toe doet. Zeker bij dat afscheid. Ik kreeg dan ook de opdracht dat het nummer op vol vermogen gedraaid moest worden. Vooral voor de saxofoonsolo. Ik was het daar helemaal mee eens. Nu was deze dienst in de Lumen Zaal van Crematorium Rijtackers. Deze aula zit eigenlijk ook in de gang waar de rouwkamers zijn. Nou dat hebben we geweten. Het nummer op vol vermogen, ik voelde bijna de vloer mee dreunen. Heel langzaam ging de deur open en een medewerkster van het crematorium kwam binnengeslopen. Ze keek mij even aan, haalde haar wenkbrauwen op en liep naar de dame achter de muziekinstallatie. Bleek dat de muziek tot in de rouwkamers te horen was. Oei, niet aan gedacht. Sorry, maar gelukkig bleef het toch op een goed vermogen hoorbaar. De familie heeft verder niet echt gemerkt dat het volume een beetje omlaag ging...
Toch kan een muzieknummer soms tot discussie leiden. Ik zat bij de familie om de dienst door te spreken en toen werd er stellig en duidelijk gezegd dat een nummer niet mocht ontbreken. ‘Ik zal geen traan om je laten’ van Corry Konings. Dat nummer was het lievelingsnummer van meneer en daar heeft hij samen met zijn vrouw zo vaak op gedanst. Ik slikte even en vroeg voorzichtig of het wel zo verstandig was om dit tijdens een afscheidsbijeenkomst te laten horen. ‘O ja’, werd er meteen volmondig gereageerd. Dit nummer moest erin. Het bleef toch aan mij knagen. Een slapeloze nacht. De volgende dag had ik de tekst ter informatie geprint. De familie begon te lachen. Natuurlijk wisten ze wel wat de tekst van het nummer was. Maar het mocht niet ontbreken. Ik heb het nummer tijdens de dienst wel aangekondigd. Vertelde dat dit het lievelingsnummer van meneer was. Dat de tekst niet de boodschap was die hij de aanwezigen mee wilde geven. Of dat dit de wens van de familie was…
Maar soms komt een familie ook met een nummer dat ik zelfs vergeten was. Vroeger was er een dagelijks programma op de radio: Met het oog op morgen. Tussen 23.00 en 00.00 uur. Daarin werd de actualiteit van de dag besproken. Dat programma had een vaste begin- en eindtune. Het nummer van Reinhard Mey, ‘Gute Nacht Freunde’. De familie wilde graag met dit nummer de dienst afsluiten. Dat was voor mij echt een eye-opener. Ik weet dat niet veel mensen een Duitstalig nummer voor een afscheidsbijeenkomst kiezen, maar dit nummer is fantastisch. Zeker ook omdat de overledene een fanatiek roker was en graag kon genieten van een goed glas wijn.
Er is, in mijn ervaring, geen enkel afscheid zonder muziek. Muziek kan zo veelzeggend en toepasselijk zijn. Het kan net zoveel vertellen als een gedicht, een overdenking of herinnering. Een laatste nummer. Het laatste nummer. De afsluiting. Afscheid nemen en ook weer meenemen.
Ook voor deze column…
Gute Nacht Freunde
Es wird Zeit für mich zu gehen
Was ich noch zu sagen hätte
Dauert eine Zigarette
Und ein letztes Glas im Stehen
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl