Condoleren.....

Condoleren…

“Wat moet ik zeggen als ik nabestaanden zie? Ik weet dat nooit.” Deze vraag wordt vaak aan mij gesteld. Wat moet je doen? Wat zeg je? Mensen denken dat nabestaanden dat contact liever niet willen. Ze hebben veel verdriet en dan ga je die ander ook nog lastigvallen. Veel dingen bij een afscheid, rouw en verdriet zijn moeilijk. Persoonlijke aandacht is echter onmisbaar. Zelfs in coronatijd. Handen geven mag niet meer. Een hand op de schouder leggen, even knuffelen mag ook al niet. Zo moeilijk. Condoleren in coronatijd, hoe doe je dat? Belangrijker, wat mag wel?

Wat is dat, condoleren? Condoleren is iemand je medeleven tonen, na het overlijden van zijn of haar dierbare. Dat moment, wanneer je een nabestaande tegenkomt of bezoekt. Tijdens een afscheidsbijeenkomst of de koffietafel. Condoleren is juist een moment van mens tot mens, waarin je elkaar ontmoet vanuit meeleven en aandacht geven. Dit kan met bloemen, een kaartje, bezoekje, telefoontje, appje of een mailtje. Ook gewoon persoonlijk. Met een opgestoken hand, namasté groet, een blik, een knikje. Of alleen door oogcontact. 

U zult nu zeggen, hé ze vergeet er een, de elleboogstoot. (Raar woord, maar ik kan er nu even geen ander voor vinden.) Nee, die ben ik niet vergeten. Dat is bewust. Dat is die begroetingsvorm die in deze coronatijd verzonnen is. Ik vind deze groet zo raar, onnatuurlijk, onvriendelijk en onwenselijk. Hoe kun je 1,5 meter afstand van elkaar houden terwijl je de ellebogen tegen elkaar aanstoot? Je mag elkaar toch niet aanraken? Iedereen mag het zelf weten, maar die ‘elleboogstoot’ hanteer ik niet. 

Ik vind de namasté heel erg mooi, respectvol en betekenisvol. Namasté is elkaar groeten door de handpalmen tegen elkaar aan te zetten. De handen plaats je vervolgens ter hoogte van de hartstreek en je buigt het hoofd een klein beetje. Dit vind ik een heel mooi condoleance gebaar. 

Nu heb ik bijna altijd iets in mijn handen. Tas(sen), telefoon, sleutels, jas, mappen, boeken. Dus heb ik hier een eigen variant op gemaakt. Ik maak van mijn rechterhand een vuist en klop hiermee een paar keer op mijn hart, terwijl ik een kleine buiging maak. Dit is mijn houding van condoleren. Ik buig, omdat ik daar mijn medeleven mee laat zien. Ik klop op mijn hart om te laten zien dat dit vanuit mijn hart komt.

Condoleren als teken van medeleven wordt door de familie altijd gewaardeerd. Condoleren is eigenlijk de meest eenvoudige en mooie manier om de ander je medeleven te laten blijken. Je gaat naar iemand toe, kiest zelf een houding en dan kun je zeggen: “Ik ben in gedachte bij jullie, ik leef met jullie mee, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, mijn medeleven." Of een woord wat iedereen begrijpt: "gecondoleerd…”

De laatste jaren en zeker door corona, is digitaal condoleren heel belangrijk geworden. Het is voor velen ook een fijne manier om de ander te laten weten dat je meevoelt. Daarom ben ik blij dat ik al jaren, op mijn website www.bakx-uitvaartzorg.nl/gedenken, de mogelijkheid tot digitaal condoleren kan aanbieden. Door de rouwkaart worden de mensen uitgenodigd om een herinnering, wens of gedachte achter te laten op de persoonlijke gedenkpagina van de overledene. Er kan ook een virtueel kaarsje worden aangestoken. Je kunt foto’s plaatsen, een kort muzieknummer. Steeds vaker staan er foto’s van een brandend kaarsje dat thuis is aangestoken. Ook de dankadvertentie in DeMooiBoxtelKrant bevat deze uitnodiging. Hier wordt heel veel gebruik van gemaakt. Ik maak later van alle geplaatste berichten een boekje. Een herinneringenboekje. Zo wordt digitaal condoleren heel persoonlijk. 

Condoleren, de een kan dat, de ander heeft hier moeite mee. Besef wel dat de familie dit enorm waardeert. Dat kleine moment van persoonlijke aandacht. Het maakt dan ook niet veel uit hoe je het doet of wat je zegt. Het gaat om het moment….

Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl/gedenken