Sterre van de Laarakker........
Sterre van de Laarakker......
Soms gebeuren er dingen in de wereld of in je leven waarbij je altijd zult herinneren waar je was toen je het hoorde. Ook nog wat je deed. Wat je aan had. Wat je voelde. Zo weet ik nog precies waar ik was toen er een vliegtuig in de Twin Towers was gevlogen. Zat in de auto en reed op de Molenweg in Steenbergen. Ik weet ook nog dat ik in de woonkamer zat toen het bericht kwam dat Pim Fortuyn neergeschoten was. Of die zondagmorgen het ongeluk met Prinses Diana...
Zo ook 10 jaar geleden. Ik zat in een joggingspak onderuitgezakt de krant te lezen.
Het was een zondagmorgen. De zon scheen, blauwe lucht, koffie, lekkere broodjes. Gewoon een luie ochtend. Op een gegeven moment hoorde ik helikopters en ik keek naar buiten. Helikopters in de lucht, boven Liempde, dat is toch niet iets wat vaak voorkomt. Ik dacht nog nonchalant 'als ze maar niet weer een PKK opleidingskamp hebben gevonden'. Totdat het losbarstte op social media. Er was een plastic tasje gevonden. In het tasje een handdoek. In die handdoek lag, heel stilletjes, een pasgeboren meisje. Gevonden bij het water. Allerlei gedachten dwarrelden door mijn hoofd. Wie doet dat? Waarom doet iemand dat? Daar is nu ergens een moeder die haar kleine meisje mist. Hoe machteloos moet je je niet voelen om zo afscheid te moeten nemen? Waarom heeft zij afscheid moeten nemen? Heeft zij het leven van haar kindje nog in haar handen gevoeld? Heeft ze wel afscheid kunnen nemen? Wie heeft dan bepaald dat dit kleine meisje daar, alleen, in een plastic tasje bij het water ligt?
22 april is het tien jaar geleden. Deze datum staat op haar grafsteentje. Een klein grijs steentje met haar naam, datum en de wens ‘Rust Zacht’. Meer niet, want we weten niet meer. Maar wel is dit een klein steentje vol met ongeloof, verdriet, gedachten en vragen. Ik denk terug aan die tijd dat ik samen met de gemeente Boxtel het afscheid en de begrafenis van dit kleine meisje mocht helpen uitvoeren. Dit zijn momenten die altijd bij je blijven.
Ze kreeg haar naam van burgemeester Frank van Beers. De voornaam Sterre omdat ze een altijd stralende ster zal blijven. Sterre van de Laarakker omdat ze gevonden is op de Laarakkerweg in Liempde. Een eenvoudige maar veelzeggende naam met zoveel betekenis.
Haar plekje op begraafplaats Munsel is altijd tot in de puntjes verzorgd. Er staan kaarsjes. Er bloeien bloemen. Er zweven vlinders. Afgelopen zondag, tijdens onze rouwwandeling ben ik met de groep ook naar haar grafje gelopen. Heb verteld over Sterre. We dachten terug aan dat kleine meisje. Een klein meisje dat wij niet hebben leren kennen. Dat niet kon opgroeien. Hoe zou ze er nu uitzien? Wat zou ze leuk of lekker vinden? Wat zou haar lievelingskleur zijn? Waar zou ze een hekel aan hebben? Waar zou ze goed in zijn? Zoveel vragen en geen antwoorden.
Denkt haar moeder nu ook terug aan haar kleine meisje? Denkt ze terug aan toen ze zwanger was, dat ze haar in haar buik voelde? Welke dromen ze voor haar kindje had. Weet zij welke naam haar meisje heeft gekregen? Heeft zij haar soms zelf een naam gegeven? Een naam die in haar herinnering zit. In haar gedachten. Alleen voor haar. Ik heb Sterre nooit echt ontmoet. Toch heeft ze invloed gehad op mijn leven. Ik heb haar ontmoet. Ik heb afscheid van haar moeten nemen. Maar ik neem haar ook mee, op haar eigen kleine wijze. Ik vertel over haar. Steek een kaarsje voor haar aan. Loop ik even naar haar grafje.
Sinds een jaar krijgen families, wanneer ze dat willen, van mij een ster-registratie via OSR. Een ster kun je niet kopen, die is van niemand. Je kunt wel een ster registreren. Door een ster een naam te geven laat je zien dat iemand heeft bestaan. Hoe kort dat ook mocht zijn. Daarom is er nu een ster en deze ster heet Sterre. De sterfdatum 22 april 2012 en de sterkleur oranje.
Het is donker buiten en ik kijk naar de heldere lucht. Zoveel sterren, ze stralen allemaal. Maar daar is nu een klein stralend sterretje bij gekomen. Deze ster zal voor altijd de naam Sterre hebben. Voor altijd schitterend aan onze hemel.
Kijkend naar de vele sterren
zie ik er eentje stralen.
Heel klein en weggestopt.
Ze schitterend, straalt zo mooi.
Lichtjaren ver en toch zo dichtbij
Twinkelend kijk jij op mij neer.
en steeds, als ik naar boven kijk,
weet ik heel zeker, dat jij er zal zijn.
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl
Soms gebeuren er dingen in de wereld of in je leven waarbij je altijd zult herinneren waar je was toen je het hoorde. Ook nog wat je deed. Wat je aan had. Wat je voelde. Zo weet ik nog precies waar ik was toen er een vliegtuig in de Twin Towers was gevlogen. Zat in de auto en reed op de Molenweg in Steenbergen. Ik weet ook nog dat ik in de woonkamer zat toen het bericht kwam dat Pim Fortuyn neergeschoten was. Of die zondagmorgen het ongeluk met Prinses Diana...
Zo ook 10 jaar geleden. Ik zat in een joggingspak onderuitgezakt de krant te lezen.
Het was een zondagmorgen. De zon scheen, blauwe lucht, koffie, lekkere broodjes. Gewoon een luie ochtend. Op een gegeven moment hoorde ik helikopters en ik keek naar buiten. Helikopters in de lucht, boven Liempde, dat is toch niet iets wat vaak voorkomt. Ik dacht nog nonchalant 'als ze maar niet weer een PKK opleidingskamp hebben gevonden'. Totdat het losbarstte op social media. Er was een plastic tasje gevonden. In het tasje een handdoek. In die handdoek lag, heel stilletjes, een pasgeboren meisje. Gevonden bij het water. Allerlei gedachten dwarrelden door mijn hoofd. Wie doet dat? Waarom doet iemand dat? Daar is nu ergens een moeder die haar kleine meisje mist. Hoe machteloos moet je je niet voelen om zo afscheid te moeten nemen? Waarom heeft zij afscheid moeten nemen? Heeft zij het leven van haar kindje nog in haar handen gevoeld? Heeft ze wel afscheid kunnen nemen? Wie heeft dan bepaald dat dit kleine meisje daar, alleen, in een plastic tasje bij het water ligt?
22 april is het tien jaar geleden. Deze datum staat op haar grafsteentje. Een klein grijs steentje met haar naam, datum en de wens ‘Rust Zacht’. Meer niet, want we weten niet meer. Maar wel is dit een klein steentje vol met ongeloof, verdriet, gedachten en vragen. Ik denk terug aan die tijd dat ik samen met de gemeente Boxtel het afscheid en de begrafenis van dit kleine meisje mocht helpen uitvoeren. Dit zijn momenten die altijd bij je blijven.
Ze kreeg haar naam van burgemeester Frank van Beers. De voornaam Sterre omdat ze een altijd stralende ster zal blijven. Sterre van de Laarakker omdat ze gevonden is op de Laarakkerweg in Liempde. Een eenvoudige maar veelzeggende naam met zoveel betekenis.
Haar plekje op begraafplaats Munsel is altijd tot in de puntjes verzorgd. Er staan kaarsjes. Er bloeien bloemen. Er zweven vlinders. Afgelopen zondag, tijdens onze rouwwandeling ben ik met de groep ook naar haar grafje gelopen. Heb verteld over Sterre. We dachten terug aan dat kleine meisje. Een klein meisje dat wij niet hebben leren kennen. Dat niet kon opgroeien. Hoe zou ze er nu uitzien? Wat zou ze leuk of lekker vinden? Wat zou haar lievelingskleur zijn? Waar zou ze een hekel aan hebben? Waar zou ze goed in zijn? Zoveel vragen en geen antwoorden.
Denkt haar moeder nu ook terug aan haar kleine meisje? Denkt ze terug aan toen ze zwanger was, dat ze haar in haar buik voelde? Welke dromen ze voor haar kindje had. Weet zij welke naam haar meisje heeft gekregen? Heeft zij haar soms zelf een naam gegeven? Een naam die in haar herinnering zit. In haar gedachten. Alleen voor haar. Ik heb Sterre nooit echt ontmoet. Toch heeft ze invloed gehad op mijn leven. Ik heb haar ontmoet. Ik heb afscheid van haar moeten nemen. Maar ik neem haar ook mee, op haar eigen kleine wijze. Ik vertel over haar. Steek een kaarsje voor haar aan. Loop ik even naar haar grafje.
Sinds een jaar krijgen families, wanneer ze dat willen, van mij een ster-registratie via OSR. Een ster kun je niet kopen, die is van niemand. Je kunt wel een ster registreren. Door een ster een naam te geven laat je zien dat iemand heeft bestaan. Hoe kort dat ook mocht zijn. Daarom is er nu een ster en deze ster heet Sterre. De sterfdatum 22 april 2012 en de sterkleur oranje.
Het is donker buiten en ik kijk naar de heldere lucht. Zoveel sterren, ze stralen allemaal. Maar daar is nu een klein stralend sterretje bij gekomen. Deze ster zal voor altijd de naam Sterre hebben. Voor altijd schitterend aan onze hemel.
Kijkend naar de vele sterren
zie ik er eentje stralen.
Heel klein en weggestopt.
Ze schitterend, straalt zo mooi.
Lichtjaren ver en toch zo dichtbij
Twinkelend kijk jij op mij neer.
en steeds, als ik naar boven kijk,
weet ik heel zeker, dat jij er zal zijn.
Willemijn Bakx
06 29 17 64 37
www.bakx-uitvaartzorg.nl
www.bakxafscheidshuizen.nl